<-PollName->
آمار
وب سایت:
دیدار با حقیقت
كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُواْ آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ
اين كتاب مباركى است كه به سوى تو فرو فرستاديم تا
درآيات آن تدبّر كنند و خردمندان پند گيرند.(آيه 29 سوره ص)
گرچه قرآن، مبارك است، امّا براى تدبّر است، نه فقط تبرّك جستن به ظاهر آن.
(براى حفظ منزل، مسافر و عروس از خطرات) «كتاب... مبارك ليدبّروا»
تدّبر در قرآن مقدّمه ى تذكّر است وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطايف علمى
قرآن را درك كند ولى مايه ى غرورش شود. «يدّبّروا - يتذكّر»
تدّبر بايد در همه ى آيات قرآن باشد نه تنها در آيات الاحكام. «ليدّبروا آياته»
شرط تدبّرو بهره گيرى وپندپذيرى،عقل وخرداست.«ليدّبروا...و ليتذكّراولواالالباب»
كسانى كه از قرآن متذكّر نمی شوند، بی خردند. «ليتذكّر اولواالالباب»
قرآن، مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در آن به احكام و رموزش پی میبرند.
«ليتذكّر اولوا الالباب» (در قرآن، امرى مخالف عقل يافت نمی شود)
معارف قرآن پايان ناپذير است. اين كه به همه دستور تدبّر می‌دهد نشان آن است
كه هر كس تدبّر كند به نكته ى تازهاى میرسد و اگر علما و دانشمندان گذشته
همه ى اسرار قرآن را فهميده باشند، تدّبر ما لغو است.
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :ادامه مطلب
